Pirania

     Jako, że opisaliśmy już wszystkie obecnie posiadane rybki, myślę że można wziąć się za opis tych, których już niestety nie mamy. Uznałem, że na pierwszy ogień powinna pójść Pirania - według mnie najciekawszy okaz ze wszystkich dotychczasowych ;)

PIRANIA CZERWONA

Opis

     Pirania czerwona - Serrasalmus nattereri. Jest to jeden z groźnych gatunków piranii, których wielkie stada zamieszkują dorzecze Amazonki. Niebezpieczne są one w okresie suszy, kiedy obszar żerowania każdego z głodnych stad jest ograniczony do rozmiarów łukowato wygiętych jeziorek, tworzących się w korycie wysychającej rzeki. Budzą w świadomości człowieka powszechny lęk. Często opinie o tym gatunku bardziej formułowane są na legendach, niż na naukowej analizie. Przyczynia się do tego pokazywany w wielu filmach obraz piranii, jako „szalonego drapieżcy”. W normalnych warunkach piranie są płochliwe i bojaźliwe. W zasadzie nie atakują bez powodu napotkanych zwierząt, by w mgnieniu oka pozostawić same kości. Z obserwacji przeprowadzonych w środowisku naturalnym wynika, że zachowują się obojętnie wobec zapachu krwi. Zazwyczaj atakują przebywając w większej ławicy na skutek wytworzonego stanu podniecenia. Ich nazwa wywodzi się z połączenia języka portugalskiego i dialektów indiańskich. Ciało piranii jest bocznie spłaszczone, o wysklepionym grzbiecie. Spośród płetw wyróżnia się płetwa odbytowa o długiej nasadzie sięgającej od płetwy odbytowej do odbytu. Płetwa brzuszna zazwyczaj nie osiąga większych rozmiarów. Pomiędzy płetwą grzbietową, a ogonową znajduje się mała płetwa tłuszczowa pozbawiona promieni. Ich dolna szczęka jest zaopatrzona w duże, ostre zęby umożliwiające odcinanie jak nożem wielkich kęsów. Szczęka górna jest także uzbrojona w bardzo ostre choć mniejsze zeby. Samce są zwykle mniejsze, krawędź ich brzucha widziana od przodu ma kształt litery V (u samic - U). kiedy ryby są podniecone np., w okresie tarła, ich ciała nabierają ciemnej, niebieskoczarnej barwy. Powinny być trzymane jedynie w dużych zbiornikach o pojemności 500 lub więcej litrów. Ryby te musza być zawsze bardzo dobrze karmione. Głodne są agresywne, mogą kaleczyć się, a nawet zabijać wzajemnie.

 

Rodzina - kąsaczowate

Pochodzenie - Dorzecza Amazonki i Orinoko

Długość

Pirania czerwona dorasta do 30 cm. Pirania właściwa (Serrasalmus piraya) do 60 cm, pirania nakrapiana (Serrasalmus rhombeus) do 38 cm. 

 Odżywianie

Najodpowiedniejszym pokarmem są dla nich żywe lub martwe ryby. Piranie nie są zręcznymi myśliwymi i ignorują małe, zwinne rybki. Odpowiednie kawałki mięsa wołowego, wołowych serc, mięsa drobiu, dużych dżdżownic itp. mogą służyć jako pokarm uzupełniający.  

Temperatura - 21-28 C

Warunki hodowlane

Niezbędne będzie akwarium duże, z dobrze filtrowaną wodą. Najlepsza jest woda miękka, nieco kwaśna. Do dekoracji najlepsze są odpowiednio wytrzymałe rośliny lub zastosowanie sztucznych roślin. Można również zastosować sporych korzeni. Często w początkowym okresie po wprowadzeniu do akwarium, piranie ukrywają się bojaźliwie po kątach. Po zaaklimatyzowaniu stają się mniej bojaźliwe, jednak prawie zawsze zachowują się z rezerwą. 

Rozmnażanie

Tę trzydziestocentymetrową rybę rozmnaża się w niewoli tylko sporadycznie. Może powieść się w dużych zbiornikach. Tarło odbywa się między korzeniami podwodnych roślin lub między dużymi roślinami pływającymi. Jednak częściej ikra (około kilka tysięcy ziaren o średnicy od 0,8-1 mm) składana jest w zagłębieniu podłoża, gdzie strzegą jej oboje rodzice. Samiec zwykle przegania samice po upływie jednego dnia. W temperaturze 27 C wylęg trwa od dwóch do trzech dni. Na początku oczy młodych są pozbawione pigmentu. Pojawia się on zazwyczaj po kilkunastu godzinach. Młode możemy karmić świeżo wylęgłymi larwami solowca, które młode zjadają bez większych kłopotów. Po około roku młode przypominają osobniki dorosłe.  

PIRANIA PACU 

Opis

     Pirania Pacu - Piaractus brachypomus. Pirania Pacu jest rybą należącą do rodziny piraniowatych i mogło by się wydawać, że jest rybką agresywną, ale w rzeczywistości jest to spokojna ryba, żywiąca się głównie pokarmem pochodzenia roślinnego. Samce mają spiczastą płetwę grzbietową oraz ciemnoczerwone zabarwienie. Samice z reguły dłużej dojrzewają. Pirania Pacu należy do bardzo dużych ryb, bo może ważyć nawet 25kg.

Rodzina - Piraniowate (Serrasalmidae)

Pochodzenie - W naturalnych warunkach można ją spotkać w dorzeczu Amazonki

Długość - Osiąga do 60cm

Odżywianie 

Pirania Pacu akceptuje większość pokarmów, szczególnie roślinne. Ich dieta powinna zawierać warzywa. Żywią się także mięsem, ale nie zaleca się go do częstego karmienia, bo może skutkować zwiększeniem jej agresywności i zjadaniem innych rybek. 

Temperatura - 22-28°C

Warunki hodowlane 

Piranie Pacu najlepiej trzymać w bardzo dużym zbiorniku (co najmniej 1000litrów na rybę), a nawet w stawie. Przy hodowli tej ryby ważne jest to, aby miała ona wiele kryjówek, które są na tyle duże, aby mogła się w nich zmieścić. Mogą być one tworzone wśród roślin, korzeni lub skał. Wymaga obsadzonych zbiorników, ale może mieć tendencję do pożerania roślinek, dlatego powinniśmy trzymać sztuczne roślinki w akwarium. Pirania Pacu nie powinna być trzymana w akwarium sama, lecz w grupie co najmniej 6 osobników, nawet jeśli częstym widokiem jest trzymanie w zbiorniku pojedynczych okazów. 

Rozmnażanie

Ponieważ rzadkie są przypadki hodowli tej ryby w akwarium, nie ma jeszcze informacji w jaki sposób może być ona rozmnażana. Przypuszcza się, że samica składa ikrę, która zostaje zapłodniona i pozostawiona bez opieki.